Mirtor 45mg x 30 tabl.rozp.w ustach LEK WYDAWANY NA RECEPTĘ LEKARSKĄ - TYLKO DO ODBIORU OSOBISTEGO!
Mirtor 45mg x 30 tabl.rozp.w ustach LEK WYDAWANY NA RECEPTĘ LEKARSKĄ - TYLKO DO ODBIORU OSOBISTEGO!
DZIAŁANIE: Lek Mirtor należy do grupy leków znanych jako leki przeciwdepresyjne.
ZASTOSOWANIE: Mirtor jest stosowany w leczeniu depresji.
INTERAKCJA: Należy poinformować lekarza lub farmaceutę o przyjmowaniu lub zamiarze przyjmowania jakiegokolwiek wymienionego poniżej leku. Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również tych, które wydawane są bez recepty. Nie należy stosować leku Mirtor w skojarzeniu z: - inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO), ani przed upływem dwóch tygodni od zakończenia ich przyjmowania. Nie należy również rozpoczynać stosowania leku Mirtor przed upływem dwóch tygodni od zakończenia przyjmowania inhibitorów MAO. Do inhibitorów MAO należą moklobemid, tranylcypromina (leki przeciwdepresyjne), selegilina (stosowana w leczeniu choroby Parkinsona). Należy zachować ostrożność stosując lek Mirtor w skojarzeniu z: - innymi lekami przeciwdepresyjnymi, jak SSRI, wenlafaksyna i L-tryptofan lub tryptany (stosowane w leczeniu migreny), tramadol (lek przeciwbólowy), linezolid (antybiotyk), sole litu (stosowane w leczeniu niektórych zaburzeń psychiatrycznych) i preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) (preparaty ziołowe stosowane w leczeniu depresji). U pacjentów przyjmujących tylko lek Mirtor lub w terapii skojarzonej z tymi lekami bardzo rzadko może wystąpić zespół serotoninowy. Niektóre z jego objawów to nagła gorączka, pocenie się, zwiększona częstość akcji serca, biegunka, (niekontrolowane) skurcze mięśni, dreszcze, wzmożenie odruchów, niepokój, zmiany nastroju, utrata przytomności. Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi jednocześnie kilka z wymienionych objawów. - lekiem przeciwdepresyjnym, nefazodonem. Może on zwiększać stężenie leku Mirtor we krwi. Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu tego leku. Może być konieczne zmniejszenie dawki leku Mirtor, a po zakończeniu leczenia nefazodonem ? zwiększenie dawki leku Mirtor. - lekami stosowanymi w leczeniu lęku i bezsenności, jak benzodiazepiny; - lekami stosowanymi w leczeniu schizofrenii, jak olanzapina; - lekami stosowanymi w leczeniu alergii, jak cetyryzyna; - lekami stosowanymi w leczeniu silnego bólu, jak morfina. Mirtor w skojarzeniu z tymi lekami może nasilać wywoływaną przez nie senność. - lekami stosowanymi w leczeniu zakażeń, takimi jak leki przeciwbakteryjne (erytromycyna), leki przeciwgrzybicze (jak ketokonazol) i leki stosowane w leczeniu HIV/AIDS (takie jak inhibitory proteazy HIV). W przypadku rozpoczęcia równoczesnego podawania tych leków z lekiem Mirtor, stężenie leku Mirtor we krwi może się zwiększyć. Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu tych leków. Może być konieczne zmniejszenie dawki leku Mirtor, a po zakończeniu leczenia tymi lekami ? zwiększenie dawki leku Mirtor. - lekami przeciwpadaczkowymi, takimi jak karbamazepina i fenytoina; - lekami stosowanymi w leczeniu gruźlicy, jak ryfampicyna. W skojarzeniu z lekiem Mirtor leki te mogą zmniejszać stężenie leku Mirtor we krwi. Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu tych leków. Może być konieczne zwiększenie dawki leku Mirtor, a po zakończeniu leczenia tymi lekami ? zmniejszenie dawki leku Mirtor. - lekami przeciwzakrzepowymi, jak warfaryna. Mirtor może wzmagać działanie warfaryny. Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu tych leków. W przypadku leczenia skojarzonego z lekiem Mirtor doradza się monitorowanie obrazu krwi.
PRZECIWWSKAZANIA: Nie stosować leku Mirtor: - Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na mirtazapinę lub którykolwiek z pozostałych składników leku Mirtor. W takim przypadku zanim zastosuje się lek Mirtor, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. - Jeśli obecnie lub w niedalekiej przeszłości (w ciągu ostatnich 2 tygodni) stosowane były leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO).
DZIAŁANIA NIEPORZĄDANE: Jak każdy lek, Mirtor może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niektóre działania niepożądane mogą występować częściej niż inne. Bardzo często: zwiększony apetyt i zwiększenie masy ciała, uspokojenie lub senność, ból głowy, suchość w jamie ustnej. Często: letarg, zawroty głowy, drgawki lub drżenie, nudności, biegunka, wymioty, wysypka lub wykwity skórne, bóle stawów, bóle mięśni, bóle pleców , zawroty głowy lub omdlenia podczas nagłej zmiany pozycji ciała (niedociśnienie ortostatyczne), opuchlizna (kostek lub stóp) wynikająca z gromadzenia się płynów (obrzęki), zmęczenie, intensywne marzenia senne, dezorientacja, uczucie lęku, zaburzenia snu. U dzieci w wieku poniżej 18 lat często obserwowano następujące zdarzenia niepożądane w badaniach klinicznych: znaczne zwiększenie masy ciała, pokrzywka i zwiększone stężenie triglicerydów we krwi. Niezbyt często: uczucie pobudzenia lub podniecenia ? mania , należy lek odstawić i natychmiast skontaktować się z lekarzem, nietypowe odczucia skórne, np. palenie, pieczenie czy mrowienie (parestezje), zespół niespokojnych nóg, omdlenia, nienaturalne odczucia w jamie ustnej (niedoczulica jamy ustnej), niskie ciśnienie krwi, koszmary senne, pobudzenie, halucynacje, nagląca potrzeba ruchu. Rzadko: żółte zabarwienie gałek ocznych lub skóry; może to sugerować zaburzenia czynności wątroby (żółtaczka), - należy lek odstawić i natychmiast skontaktować się z lekarzem, drganie mięśni lub skurcze (drgawki kloniczne mięśni), agresja. Nieznane: objawy zakażenia, jak gorączka o nieznanej przyczynie, ból gardła, owrzodzenia jamy ustnej (agranulocytoza), - należy lek odstawić i natychmiast skontaktować się z lekarzem, aby wykonać badanie krwi. Rzadko lek Mirtor może spowodować zaburzenia produkcji krwinek (zahamowanie czynności szpiku kostnego). Niektórzy pacjenci mogą stać się mniej odporni na infekcje, ponieważ może dochodzić do przejściowego zmniejszenia liczby leukocytów (granulocytopenia). Rzadko mirtazapina może również powodować zmniejszenie liczby erytrocytów i leukocytów oraz płytek krwi (anemia aplastyczna), niedobór płytek krwi (trombocytopenia) czy zwiększenie liczby leukocytów (eozynofilia), napady padaczkowe (drgawki), - należy lek odstawić i natychmiast skontaktować się z lekarzem, zaburzenia wymowy (dyzartria), połączenie objawów takich jak gorączka o nieznanej przyczynie, pocenie się, zwiększona częstość akcji serca, biegunka, (niekontrolowane) skurcze mięśni, dreszcze, wzmożenie odruchów, niepokój, zmiany nastroju, utrata przytomności. W bardzo rzadkich przypadkach mogą one być oznaką zespołu serotoninowego. - należy lek odstawić i natychmiast skontaktować się z lekarzem, myśli o samookaleczeniu czy samobójstwie, - należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala, nienaturalne odczucia w jamie ustnej (parestezja jamy ustnej), obrzęki jamy ustnej, zwiększone ślinienie się, niedobór sodu we krwi, niewłaściwe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, zespół Stevena- Johnsona, autoimmunologiczne zaburzenia wysiękowe (pęcherzowe zapalenie skóry), zapalenie skóry z wykwitami (rumień wielopostaciowy), powstawanie pęcherzy i złuszczanie się naskórka (toksyczno-rozpływna martwica naskórka), lunatykowanie (somnambulizm). Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę.
DAWKOWANIE: Lek Mirtor należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy ponownie skontaktować się lekarzem lub farmaceutą. Dawkowanie. Zwykle dawka początkowa wynosi 15 lub 30 mg na dobę. Po kilku dniach leczenia lekarz może zalecić zwiększenie dawki do najbardziej właściwej dla pacjenta (od 15 do 45 mg na dobę). Zwykle tę samą dawkę leku stosuje się u pacjentów w różnym wieku. Jednak osobom w podeszłym wieku lub pacjentom z chorobami nerek i wątroby lekarz może zalecić inną dawkę leku Mirtor. Mirtor należy przyjmować codziennie o tej samej porze, najlepiej w pojedynczej dawce wieczorem, przed udaniem się na spoczynek. Lekarz może jednak zalecić stosowanie dwóch dawek podzielonych w ciągu dnia - jednej rano, drugiej wieczorem przed snem. Większą dawkę należy przyjmować wieczorem, przed udaniem się na spoczynek.