Pramolan tabl.powl. 50 mg *56 . LEK WYDAWANY NA RECEPTĘ LEKARSKĄ - TYLKO DO ODBIORU OSOBISTEGO!

Pramolan tabl.powl. 50 mg *56 . LEK WYDAWANY NA RECEPTĘ LEKARSKĄ - TYLKO DO ODBIORU OSOBISTEGO!

DZIAŁANIE: Pramolan (dichlorowodorek opipramolu) jest trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym działającym przeciwlękowo i uspokajająco. Ułatwia zasypianie, znosi stany przygnębienia i poprawia samopoczucie.

ZASTOSOWANIE: Pramolan wskazany jest w leczeniu: zaburzeń lękowych uogólnionych i zaburzeń występujących pod postacią somatyczną (fizyczny dyskomfort nie związany lub niedostatecznie związany z zaburzeniami narządowymi).

INTERAKCJA: Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Należy poinformować lekarza o stosowaniu następujących leków: neuroleptyków (np. haloperydol, rysperydon); leków nasennych (np. barbiturany); leków uspokajających (np. benzodiazepiny); trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych; leków stosowanych w chorobie Parkinsona; leków przeciwdrgawkowych; fenotiazyny; inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (np. sertralina); fluoksetyny i fluwoksaminy; beta-adrenolityków (np. propranolol); leków przeciwarytmicznych; leków wpływających na mikrosomalny układ enzymów wątrobowych; inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) - co najmniej 14 dni przed planowanym przyjęciem leku Pramolan należy odstawić inhibitory MAO, i podobnie - lek Pramolan należy odstawić 14 dni wcześniej przed planowanym przyjęciem inhibitora MAO. Pramolan może również nasilać działanie leków stosowanych w znieczuleniu ogólnym. Nie należy pić alkoholu w trakcie leczenia. Jednoczesne stosowanie z alkoholem może powodować senność.

PRZECIWWSKAZANIA: Jeśli pacjent ma uczulenie na dichlorowodorek opipramolu, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub na którykolwiek z pozostałych składników leku; jeśli pacjent uległ ostremu zatruciu alkoholem, lekami nasennymi, przeciwbólowymi lub psychotropowymi; jeśli pacjent ma ostre zatrzymanie moczu; jeśli pacjent ma ostre splątanie (dezorientacja), pobudzenie z omamami i czasami ciężkie zaburzenia fizyczne (tzw. delirium); jeśli pacjent ma jaskrę z wąskim kątem, która nie jest leczona; jeśli pacjent ma rozrost gruczołu krokowego z zaleganiem moczu; jeśli pacjent ma porażenną niedrożność jelita; jeśli pacjent ma wcześniej istniejący blok przedsionkowo-komorowy wyższego stopnia lub nadkomorowe i komorowe zaburzenia przewodzenia; jeśli pacjent stosuje inhibitory MAO.

DZIAŁANIA NIEPORZĄDANE: Jak każdy lek, lek może powodować działania niepożądane, choć nie u każdego one wystąpią. Podczas stosowania leku odnotowano występowanie następujących działań niepożądanych: Częste (występujące częściej niż u 1 na 100 pacjentów): zmęczenie, uczucie suchości w ustach i zatkanego nosa (szczególnie na początku leczenia); niedociśnienie i spadki ciśnienia krwi związane ze zmianą pozycji ciała (szczególnie na początku leczenia). Niezbyt częste (występujące częściej niż u 1 na 1000 pacjentów): zawroty głowy, senność, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia akomodacji, drżenia, zwiększenie masy ciała, odczucie pragnienia; przyspieszone bicie serca, palpitacje; zaparcia; skórne reakcje alergiczne (wysypka, pokrzywka); zaburzenia wytrysku, zaburzenia erekcji. Rzadkie (występujące rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów): stany pobudzenia, bóle głowy, parestezje (uczucie kłucia, palenia lub mrowienia w kończynach), szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, stany splątania i delirium, (szczególnie związane z nagłym odstawieniem lub długotrwałym stosowaniem dużych dawek), pobudzenie, pocenie się, zaburzenia snu; zapaść sercowo-naczyniowa, zaburzenia przewodzenia, nasilenie istniejącej niewydolności serca; nudności, wymioty, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zmieniony smak, niedrożność jelit porażenna (szczególnie w przypadku nagłego odstawienia leku lub długotrwałego leczenia dużymi dawkami); obrzęki; zatrzymanie moczu; mlekotok. Bardzo rzadkie (występujące rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów): mózgowe napady drgawkowe, zaburzenia koordynacji ruchów (ataksja, dyskinezy), niezdolność do nieruchomego siedzenia (akatyzja), choroby nerwów obwodowych (polineuropatie), nagła jaskra, niepokój; ciężkie zaburzenia czynności wątroby, po długotrwałym leczeniu żółtaczka i przewlekłe uszkodzenie wątroby; wypadanie włosów. Lek może spowodować zmiany w obrazie krwi i dlatego lekarz może zalecić przeprowadzenie badań kontrolnych krwi. W czasie leczenia mogą wystąpić: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy (substancje, które wskazują, jaka jest czynność wątroby); zmniejszenie liczby krwinek białych we krwi; brak granulocytów we krwi. Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

DAWKOWANIE: Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Dawkę leku ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta. Stosowanie u dorosłych: Zwykle u dorosłych dawka wynosi 50 mg (1 tabletka) di chlorowodorku opipramolu rano i w południe oraz 100 mg (2 tabletki) di chlorowodorku opipramolu wieczorem. W zależności od skuteczności i tolerancji leku przez pacjenta, lekarz może: zmniejszyć dawkę do 50 mg (1 tabletka) lub 100 mg (2 tabletki) di chlorowodorku opipramolu podawaną raz na dobę, zazwyczaj wieczorem lub zwiększyć dawkę do 100 mg (2 tabletki) dichlorowodorku opipramolu podawaną do trzech razy na dobę. Stosowanie u dzieci: Doświadczenie w stosowaniu dichlorowodorku opipramolu u dzieci jest niewielkie, dlatego leczenie może odbywać się wyłącznie pod kontrolą lekarza. Dzieciom w wieku powyżej 6 lat podaje się zwykle 3 mg di chlorowodorku opipramolu na kilogram masy ciała. Maksymalnie 100 mg (2 tabletki) na dobę. Sposób stosowania: Tabletki powlekane należy przyjmować podczas lub bezpośrednio po posiłkach, popijając wodą. Ponieważ działanie dichlorowodorku opipramolu nie pojawia się natychmiast, a zmiany nastroju występują stopniowo, lek należy stosować systematycznie przez co najmniej 2 tygodnie. Zalecany średni czas leczenia wynosi od 1 do 2 miesięcy. Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Pramolan: W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, jak również w przypadku podejrzenia zatrucia, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza, który podejmie odpowiednie leczenie lub udać się do najbliższego szpitala. Mogą wystąpić objawy przedawkowania takie jak: senność, bezsenność, zawroty głowy, pobudzenie, śpiączka, osłupienie, przemijające stany splątania, wzrastający niepokój; ataksja (bezład ruchowy), drgawki; skąpomocz, bezmocz; przyspieszone bicie serca lub spowolnione bicie serca, arytmia (nieregularne bicie serca), blok przedsionkowo-komorowy, zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, wstrząs, trudności z oddychaniem, rzadko zatrzymanie serca. Ponieważ dzieci są bardziej wrażliwe na przedawkowanie, w przypadku nawet niewielkiego przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Pominięcie przyjęcia leku Pramolan: W przypadku pominięcia dawki leku należy ją przyjąć tak szybko jak jest to możliwe. Nie należy stosować podwójnej dawki leku w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Przerwanie przyjmowania leku Pramolan: Leczenie może odbywać się wyłącznie pod kontrolą lekarza, dlatego decyzję o przerwaniu leczenia może podjąć jedynie lekarz. Odstawianie leku powinno odbywać się stopniowo poprzez powolne zmniejszanie dawki. Należy unikać nagłego odstawienia leku, szczególnie wówczas, gdy jest stosowany przez długi czas w dużych dawkach, gdyż może to spowodować wystąpienie objawów odstawiennych, takich jak: niepokój; pocenie się; nudności, wymioty; zaburzenia snu. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.